خلافت، امارت و یا حکومت اسلامی؟

دریایی خون و کشتار افغان ها از قرن ها ادامه دارد. اروپایی ها از مقدونیه تا انگلستان و تا ترکیه، اسیایی ها از عربستان تا، مغولستان، روسیه، ایران و پاکستان، همه یکسان و بی رحمانه بر افغانستان و افغان ها تجاوز روا داشتند. حالا نوبت ازبک، تاجیک و ترکمن شده تا زیر نام تحریک اسلامی ازبکستان  از کشور های همسایه وارد افغانستان شده و افغان های بیگناه را سر ببرند. هیچ معلوم نیست چرا هر ملت و هر کشور به ما ظلم روا میدارد؟

حضور داعش و گروه های دهشت افگنی در افغانستان نه تنها یک هشدار جدی برای حکومت و جامعه بین المللی محسوب میگردد، بلکه طالبان را نیز شدیداً نگران ساخته است. فعالیت های اخیر طالبان برای احیای هویت ایشان نشاندهنده نگرانی های عمیق این گروه از حضور گسترده گروه های دهشت افگنی است. به این معنی که کمرنگی اخبار طالبان و نفوذ بیشتر ساختار های مشابه به امارت اسلامی افغانستان، چون تحریک اسلامی ازبکستان و خلافت اسلامی یا داعش یک زنگ خطر برای طالبان شمرده میشود. پخش زنده گی نامه ملا محمد عمر، تشدید پروپاگند های ایشان در ولایات مرکزی، شرقی و جنوبی علایم نگرانی این گروه است.

گزارش های اخیر از شمال افغانستان حاکیست که افراد داعش و تحریک اسلامی ازبکستان در ساحات خارج از کنترول حکومت با سرعت نفوذ نموده و میخواهند که ولایات شمالی کشور را به پناه گاه های امن خود مبدل کنند. حضور کمرنگ نیرو های امنیتی در ولایات شمال کشور،  راه ترانزیتی برای قاچاق مواد مخدر و اسلحه به کشور های اسیایی میانه از جمله عوامل جلب توجه دهشت افگنان به این حوزه شده است. از سوی دیگر زرع و تولید مواد مخدر،  نافرمانی مقامات و ملکان محلی، گروه های مصلح غیر قانونی و کم توجهی حکومت به این زون باعث این شده که زون شمال به بستر امن لانه های گروه های دهشت افگن مبدل شود.

اخیراً با تاسف شاهد بودیم که ذهنیت داعشی توسط پروپاگند های این گروه با بسیار سرعت به شمول پایتخت کشور در یعض از   شهر های افغانستان رو به رشد است. استفاده راهبردی رسانه های اجتماعی  و همگانی و تکنالوژی معلوماتی برای پروپاگند های این گروه ها به صورت بسیار ماهرانه باعث تشویق و ترغیب جوانان گردیده. بدبختانه که تاثیرات این عملیات های روانی را در جریان قتل فرخنده معصوم دیدیم. عاملین قتل  فرخنده افراد کهن سال، نادان، بی سواد و یا هم وابسته به گروه طالبان و دهشت افگنان نبودند. بلکه جوانان با سواد، کارمندان حکومت و حتی پاسداران قانون بودند. بدتر اینکه بعض از عاملین و حامیان قاتلین این قضیه با تیلفون های هوشمند و  انترنیت نیز وصل بودند. این علایم واضح میسازد که این عمل توسط قشر متوسط و حتی با حمایت مقامات بلند رتبه حکومتی صورت گرفته است.

اگر جوانان که با گوشی های هوشمند و تکنالوژی معلوماتی مجهز هستند چنین اعمال را انجام میدهند، پس از انانکه بیسواد هستند باید چه توقع داشت؟ قتل فجیع  فرخنده و سهم مردم در این عمل قبیح با وضاحت نشاندهنده این است که ذهنیت داعشی در افغانستان رشد نموده و زمینه برای نفوذ این گروه مساعد است. با وجود اینکه رشد این گروه یک عامل خارجی دارد، اما بزرگترین عاملش داخلی است،  و آن عبارت از ضعف حکومتداری و مدیریت امنیت است. اختلافات داخلی رهبران سیاسی و حکومت ایتلافی به حد است که بعد از سپری شدن یک سال از انتخابات ریاست جمهوری هنوز هم بیشترین وزارت خانه ها توسط وزیران سرپرست رهبری میشوند.

سیاست خارجی کشور متناسب است با اوضاع داخلی. موقف رهبری حکومت وحدت ملی در سیاست خارجی مغایر به منافع ملی، نا هم آهنگ  با قوای مقننه و  برخلاف قانون اساسی کشور است. عدم موجودیت اپوزیسیون در دولت، ضعف رهبری قوای مقننه، اختلافات داخلی رهبری حکومت باعث تصامیم عجولانه و غیر مسولانه این حکومت میگردد که در نتیجه مردم رنجیده کشور متضرر و باعث نا امنی های بیشتر در کشور خواهد شد.  با وجود اینکه حکومت وحدت ملی پالیسی روابط خارجی حکومت قبلی را تطبیق نمیکند، اما تا هنوز نتواسته اند که یک پالیسی روابط خارجی همه جانبه با در نظر داشت نیازمندی ها و اولیت های کشور ترتیب وتطبیق کند.

عامل بزرگ نا امنی های اخیر فقر، بیکاری، فساد گسترده و تضعیف حاکمیت قانون است. تظاهرات و گرد همایی های مردم علیه بیکاری و گرسنگی نمایانگر این است که مردم از بیکاری به ستوه  آمده اند. بعض از افغان ها حاضر ند که برای حصول یک لقمه نان دست به خرابکاری و نا امنی بزنند. در عدم موجودیت یک راهبردی اقتصادی کوتاه مدت و طویل المدت تعداد جوانان بیکار افزایش یافته و باعث نا امنی های بیشتر شده میتواند. جنبش های مدنی و تحرک های گسترده و غیر منسجم مردم یک سگنال قوی برای حکومت وحدت ملی است که یک حرکت منسجم و متعهدانه میتواند که باعث تغییر رژیم گردد. تاریخ به ما آموخته که چنین تغیرات در افغانستان خونین و ناگهانی بوده و بس.

برای حل این بحران حاد و مزمن حکومت وحدت ملی بلادرنگ باید دست به کار شده، اختلافات شخصی را کنار گذاشته و به حل  این معضلات بپردازند. مردم از رهبران حکومت وحدت ملی توقع بیشتر ندارد، فقط باید به تعهدات که در جریان کارزار های انتخاباتی خویش نموده اند عمل کنند. شعار ها، راهبرد ها و پالیسی های انتخاباتی را که به دیوار ها، دروازه ها، موتر ها و حتی در  مرکب ها نصب کرده بودید باید به آن جامه عمل پوشانده و کشور را از این بحران نجات دهید. و باید حکومت وحدت ملی به یاد داشته باشد که خلا های حکومت اسلامی توسط خلافت و امارت اسلامی با همکاری کشور های همسایه و زیدخل پر مشود، اگر از این بیشتر غفلت صورت گیرد خلا  های قدرت را نیز این گروه ها پر خواهند کرد.

.