دراین گردهمایى که ازسوى حزب همبستگى افغانستان در محوطه قصر ویران شدۀ دارالامان برگزارشده بود، هفت و هشت ثور روزهاى سیاه در تاریخ کشورخوانده شد.
معترضان که تعداد شان حدود ٣٠٠ تن بود؛ عکس های داکترعبدالله عبدالله، عبدرب الرسول سیاف، گلبدین حکمتیار، یونس قانونى، عبدالرشیددوستم، کریم خلیلى، حامدکرزى و ده ها تن دیگر را که خط چلیپا به روى آنها کشیده بود نیز به دست داشتند.
آنان شعارهایی چون "مرگ به رهبران جهادى"؛ سران تنظیمی، طالبان و گلبدین خاینان و جنایت پیشه و مزدوراند"؛ بدون محاکمه جنایتکاران، ستم بر مردم ادامه خواهد داشت"؛ علیه خاینان جهادی و طالبان برخیزیم تا از تحقیر و توهین رهایی یابیم "؛ ویرانگران کابل باید محاکمه شوند" را سر میدادند.
سیلی غفارسخنگوی حزب همبستگی افغانستان گفت که هفت و هشت ثور، روزهاى سیاه در تاریخ کشور است و خیانت رهبران هفت و هشت ثور بودکه افغانستان مورد دست اندازی های دولت های همسایه و چهل کشور تحت رهبری امریکا قرار گرفت.
وى علاوه کردکه به نام جهاد، تمام زیر ساخت های اقتصادی و اجتماعی کشور ویران گردیدو خون هزاران تن ریختانده شد وهنوز هم خونریزی، کشتار، انفجار و تجاوز جریان دارد.
خانم غفار با بیان اینکه بدون محاکمه جنایتکاران هفت و هشت ثور، مردم شاهد صلح و شکوفایی در کشور نخواهند بود، گفت که یگانه راه بیرون رفت از این معضل؛ منسجم شدن مردم، وحدت سراسری وبه میان آمدن حکومت مردمی میباشد.
عبید کبیرعضو کمیته رهبری حزب همبستگی افغانستان گفت افرادیکه در گذشته خیانت نمودند و کشور راویران ومردم را به خاک و خون کشاندند، بجاى اینکه محاکمه شوند، حالا نیز در قدرت اند.
دراین گردهمایى اعتراضى، نمایشات نمادین نیز اجرا گردید.
حدود ۲۰ تن از معترضان که دست هاى شان با زنجیر بسته و عکس های رهبران را به روی خودنصب کرده بودند، به گونه فرضى ازسوى معترضان دیگر مورد لت و کوب قرار گرفتند.
حزب دیموکراتیک خلق، تحت الحمایۀ شوروى سابق، در هفتم ثور سال ١٣٥٧، حکومت محمد داوود خان را از طریق کودتا سرنگون کرد و به قدرت رسید و بعداً زمینۀ تجاوز قشون سرخ شوروى، در ششم جدى سال ١٣٥٨ بر افغانستان مساعد گردید.
