درباره من
فعال حقوق بشر! بدون آزادی انسان از انسانیت تهی است اما می تواند با تلاش برای کسب آزادی انسانیت خویش را بناکند.
برای آغازیک جنبش مترقی وانقلابی درجامعه وتقویت وتحکیم آن قبل ازهمه به تدارک فکری نیازاست. این آمادگی فکری ازطریق تبلیغ وترویج اندیشه های انقلابی ومترقی درجهت ارتقای سطح آگاهی فکری وسیاسی توده های مردم وایجادیک تشکیل انقلابی مردمی میسرمیگردد. زیرا بدون چنین تدارکی نمیتوان مبارزات ملی وطبقاتی توده های مردم را به جهت درست واصولی آن رهبری کرده وآنرابه فرجام پیروزمندآن رساند.
ادامه...
تجمع اعتراضی حزب همبستگی برای تقبیح جنایات طالبان
۱۱ اسد ۱۳۹۴: اعضا و هواداران حزب همبستگی در تقبیح جنایات طالبان تجمع اعتراضی‌ای را در شهر کابل ترتیب دادند که در آن بیشتر از ۵۰۰ زن و مرد اشتراک ورزیده بودند. معترضان پلاکارت‌هایی را که حاوی تصاویر دوره تاریک طالبان و قربانیان انتحاری و انفجار این جنایت‌پیشگان را حمل می‌نمودند. در ضمن، شعارهایی به دری، پشتو و انگلیسی نیز نوشته شده بود: «طالبان جاهل، مزدوران بی‌اراده پاکستان و امریکا اند!»، «معامله با قاتلان زرمینه‌ها، بی‌شرافتی و غداری است!»، «از گورهای هموطنان معصوم ما در یکاولنگ و مزار و شمالی فریاد انتقام بلند است!»، «ملا عمر، دلقک امریکا و پاکستان و مسبب این سفاکی‌ها بود!». در پلاکارت‌های دیگر تصاویر چلیپاخورده رهبران طالبان همچون وکیل‌احمد متوکل، آغاجان معتصم، ملا عبدالسلام ضعیف، سید محمد اکبر سادات، عبدالحکیم مجاهد، ملا اخترمحمد منصور، مولوی قلم‌الدین، طیب‌‌آغا طالب، عبدالحق وثیق، خیرالله خیرخواه، محمد فاضل آخند و همفکر شان گلبدین دیده می‌شود. بر علاوه، عکس‌های چلیپاشده‌ی روشنفکرکان جیره‌خوار طالبان مانند وحید مژده، رحمت‌الله هاشمی، اسحاق نگارگر و روستار تره‌کی نیز به نظر می‌رسید.
سیلی غفار، سخنگوی حزب همبستگی، در جریان سخنرانی‌اش گفت:
«طالبان برای مرگ امیر شان سه روز عزای عمومی اعلان کردند، اما سر به نیست‌شدن لاشه‌های گندیده‌ای چون ملاعمر، جلال‌الدین حقانی و تمامی شرکای جرم و برادران ایدیولوژیک تنظیمی شان، برای مردم ما نه عزا که روز ابراز خشم و انزجار همراه با جشن و سرور است. در مرگ جلادان غداری چون ملا عمر فقط افراد پلیدی نظیر وحید مژده، روستار تره‌کی، اسحق نگارگر، نبی مصداق، کرزی و دیگران شاید عزادار باشند، اما نه مردمی که انتحار و انفجار و اختطاف و انواع وحشیگری‌های طالبان هستی شان را زجرناک و شکنجه‌بار ساخته‌است.»
در اخیر، این تجمع اعتراضی با تیاتر خیابانی که جنایات دوران خفقان طالبان را به تصویر می‌کشید، به پایان رسید.
بهره کشی جنسی از کودکان ونوجوانان در افغانستان
وزارت امور خارجه امریکا، روز دوشنبه گزارش سالانه خود پیرامون وضعیت قاچاق انسان در کشورها را منتشر کرد، در این گزارش گفته شده است کودکان و نوجوانان در افغانستان بیشتر در معرض خطر قاچاق انسان قرار می گیرند.
- 06_orphan
در این گزارش تازه آمده است که افغانستان مبداء مسیر عبور و مرور مقصد قاچاقچیان است. قاچاق انسان (Human Trafficking) به نقل و انتقال غیرقانونی افراد با هدف بهره‌کشی تجاری و جنسی گفته می‌شود که مفهومی جداگانه از انتقال مهاجران غیرقانونی دارد.
در گزارش آمده است که این نوع قاچاق در در داخل افغانستان شایع تر از قاچاق انها به بیرون از کشور کشور است.
به گزارش وزارت خارجه امریکا گفته است که کودکان و نوجوانان در کارگاه‌های قالیبافی، کارخانه‌های خشت پزی، منازل مسکونی، بهره‌کشی جنسی، گدایی، قاچاق مواد مخدر به بیرون از مرزها و همچنین به عنوان کمک‌راننده موترهای باری در داخل افغانستان، آسیای میانه، اروپا و جنوب آسیا استفاده می‌شوند.
در این گزارش که همه ساله یک بار منتشر می شود، کشورهای مختلف جهان را بر اساس میزان آگاهی دولت‌ها از قاچاق انسان و تلاش‌هایی که برای از بین بردن آن انجام داده‌اند، به سه ردیف جداگانه تقسیم کرده، افغانستان از کشورهایی است که در ردیف دوم قرار گرفته است.در گزارش تازه وزارت امور خارجه آمریکا گفته شده شماری از پسران افغان که با پرداخت پول و به صورت غیرقانونی وارد یونان شده‌اند، در این کشور به دست قاچاقچیان سکس افتاده‌اند.
در سال‌های اخیر بسیاری از شهروندان افغان برای فرار از ناامنی و به امید یافتن شغلی مناسب تلاش کرده‌اند تا خود را از راه‌های غیرقانونی به یونان و از آنجا به یکی از کشورهای اروپایی برسانند.این گزارش افزوده که در مواردی خانواده‌هایی که به کاشتن خشخاش مشغولند نیز، برای بازپرداخت بدهی‌های خود به قاچاقچیان مواد مخدر، فرزندانشان را می‌فروشند.
از سوی دیگر وزارت خارجه آمریکا می‌گوید، گزارش‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد زنان و دخترانی از کشورهای فیلیپین، پاکستان، ایران، تاجیکستان، سریلانکا و چین از سوی قاچاقچیان با هدف بهره‌کشی جنسی، به صورت قاچاقی وارد افغانستان شده‌اند.
علاوه بر این تعدادی از آژانس‌های کاریابی، با وعده دستمزد هنگفت، کارگرانی از این کشورها را به افغانستان می‌برند و در آنجا کارفرمایان آنها را به کار اجباری وا می‌دارند.
